Marcus Aurelius, één van de bekende keizers van het oude Rome, heeft zeer veel wijsheden neergepend. Vele van zijn ideeën zijn daardoor goed bewaard gebleven.

Het interessante is dat hij vele van zijn filosofische ingevingen niet eens neerschreef om er bijvoorbeeld een boek van te maken (ik denk dat boeken toen al bestonden…), hij schreef het voor zichzelf! Om het niet te vergeten. Het was een dagboek.

Marcus Aurelius was een zogenaamde Stoicijn. Hij kende als geen ander de kracht van onze eigen geest. Wij hebben de macht om te kiezen hoe we met onze gedachten omgaan (hoe we er op reageren bijvoorbeeld).

Ik blijf teruggrijpen naar Eckhart Tolle omdat ik enorm veel van hem leerde, maar wat Marcus Aurelius en Eckhart tolle bijvoorbeeld gemeen hebben, is dat ze beide de aandacht naar het nu willen brengen. Marcus Aurelius was bijvoorbeeld van mening dat het volledig zinloos was om in te zitten met of angstig te zijn voor “problemen” die zich niet eens stellen op dit moment (Eckhart Tolle denkt daar net hetzelfde over).

Stoicijnen ketsen problemen die zich niet eens voordoen dan ook meteen af. En je zal merken dat dat bij angst regelmatig het geval is, dat je bang bent van doemscenario’s die zich inderdaad mogelijk kunnen voordoen in de toekomst, maar die er “nu”, op dit moment, niet eens zijn. Marcus Aurelius had bijvoorbeeld al goed door dat zijn angst in hém zat, in hoe hij de dingen des levens interpreteerde. Daar hebben we natuurlijk een zekere macht over. Victor Frankl deelde trouwens dezelfde filofosie.

Het draait voor Marcus Aurelius en andere Stoicijnen vooral rond aanvaarding. De volledige aanvaarding van het verleden, het heden én de (onzekere) toekomst. Wat achter ons is en in het verleden ligt, is het verleden. Het is voltooid, gedaan. Het heeft weinig zin om er energie aan te blijven geven. Hetzelfde geldt voor de toekomst. Die kan alle kanten uit! We hebben er nooit echt macht over. Het enige waar we enigzins macht en controle over hebben is het “nu”, dus daar steken we dan ook best onze tijd en energie in. Het nu. Net zoals Eckhart Tolle al lang aanraadt en lang voor hem dus ook Marcus Aurelius.

Hier is een extra interessant inzicht. Ook al wou Marcus Aurelius zijn aandacht aan het nu geven, toch was hij niet blind voor de toekomst. Hij schreef er over en herinnerde zichzelf er bijvoorbeeld aan dat de toekomst moeilijk zal zijn. Maar dat hij dat accepteert, hij probeert dat niet te veranderen. Wat Marcus Aurelius ook deed is dat hij besefte dat hij niet belangrijk was. En dat is een belangrijk inzicht van iemand die de Keizer was van het grootste rijk uit onze geschiedenis…Maar inderdaad, hij had gelijk. Vraag aan 100 mensen in een willekeurige straat wie Marcus Aurelius is of was… en velen zullen het antwoord schuldig blijven. “Is dat geen bekende Tiktokker?…” Neen. Dat is hij niet.

Eén van zijn belangrijkste inzichten voor mij was dat als je je geest weer naar het “nu” brengt, dat zelfs grote échte problemen dan plots minder angstaanjagend worden. Zeker als je je er niet door laat overweldigen, maar je ze daarentegen stap voor stap aanpakt. Want, zoals je zal zien, is veel van de angst die we als mens voelen niet gelinkt aan het échte probleem dat we “nu” hebben, maar wel aan de doemscenario’s die we er in de toekomst aan koppelen. Dingen die mogelijk kunnen gebeuren, maar nu nog niet eens echt zijn…En daar bang van zijn, jah, dat is zonde natuurlijk.